Hoe het begon met onze aardappel

Er gaan verhalen de ronde dat men eerst dacht dat juist het besje van de aardappel, dat de plant soms vormt, eetbaar was. Maar helaas voor sommige mensen, dat besje is giftig. In elk geval weten we zeker dat de aardappel uit Zuid-Amerika afkomstig is. Gegroeid vanuit één enkel plantje in Zuid-Peru is de aardappel uitgegroeid tot een hoofdbestanddeel van de maaltijd voor de Inca’s.

Het zijn de Spanjaarden die de aardappel voor het eerst, men schat rond 1536, hebben meegebracht naar Europa waar ze pas rond 1565 geplant werden. Het duurde nog zo’n 200 jaar voordat de aardappelteelt echt belangrijk werd in Europa.

Voordat in Nederland, zo rond 1727, de aardappel op grote schaal verbouwd werd, werden er al veel kruisingen met de plant gedaan wat het ontstaan van veel rassen verklaart. In de tijd dat wij Nederlanders nog échte zeevaarders waren, werd de aardappel op lange zeereizen meegenomen omdat de knol vol vitamine C zit. Dat was weer goed tegen scheurbuik.

En wat onze aardappel is

Zoals we natuurlijk allemaal weten is de Latijnse naam voor de aardappel de Solanum tuberosum. Het is een plant die onder de grond haar energievoorraad (zetmeel) aanlegt in de vorm van een knol. Die knol, onze aardappel, is heel rijk aan koolhydraten en vormt, net als pasta, rijst en brood, tegenwoordig een basis bestanddeel van ons voedsel.

Biologisch gezien behoort de aardappel tot de nachtschadefamilie. Net als de tomaat, de paprika en de tabaksplant.  Dat houdt in dat de groene delen van de plant niet geschikt zijn om te eten. Wanneer aardappelen worden blootgesteld aan het licht worden zij ook groen. Die kun je beter niet meer eten. Kies daarom altijd voor de verse Vanka aardappelen.